Het Dikke Schrift

‘Wij moeten opschrijven wat er is, wat wij zien, wat wij horen, wat wij doen,’ zegt de tweeling. Dat doen ze, met grote nauwkeurigheid, in "Het dikke schrift". Het is oorlog en de negenjarige jongens zijn wegens voedselgebrek in de Grote Stad door hun Moeder bij hun Grootmoeder op het platteland ondergebracht. Eenmaal daar willen ze zich door oefening in het vasten, bedelen en verdragen van pijn harden tegen hun wrede Grootmoeder, het oorlogsgeweld, onrecht, honger en dorst. Dankzij hun nietsontziende overlevingstactieken houden de twee zich staande – en offeren ze zelfs hun teruggekomen vader op, zodat een van hen de grens kan oversteken. In "Het bewijs" krijgen de broers een naam. De achtergebleven Lucas leidt een grauw leven, dat beheerst wordt door de gedachte aan zijn gevluchte broer Claus. Wanneer deze na lange tijd terugkeert, blijkt Lucas sinds zijn dertigste jaar spoorloos verdwenen te zijn. Alleen zijn achtergelaten schriften vormen het bewijs van zijn bestaan. Een bestaan dat de autoriteiten ernstig in twijfel trekken, want Lucas noch Claus komt in de registers voor. "De derde leugen" plaatst de waarheden uit de twee eerdere verhalen in een geheel ander daglicht en drijft de lezer zelfs tot de vraag of de tweeling wel daadwerkelijk bestaat.